'Jaaaa, ik speel weer!!!'

 

NATHALIE BAARTMAN

(Borne 1973)

baartman‘Op het podium ben ik Nathalie in het kwadraat. Het was niet mijn droom om cabaretière te worden. Het was het gevolg van een prutserig bestaan. Ik wisselde van studies zoals anderen dat doen met tanden. Een betere wereld was m’n enige missie en daarom at ik veel biologische havermout. Want dat was niet verpakt in plastic. Liefde was sowieso te hoog gegrepen. Ik slenterde liever. Op safari in januari. Verloren liep ik door de stad en snapte de mensen niet. Met hun haast en hun blikken op eenzaamheid. Alsof ik een dorp met groetjes met me meedroeg dat ik niet uiten kon.

Het verlangen was geboren. Vandaaruit begon ik te schrijven. Over mijn overleden moeder die nog leefde. Over warme chocolademelk drinken in ritueel groepsverband. En dat de carnivoren daarin stukjes rookworst mochten dippen.

Ik bleek cabaret te schrijven. Meldde me aan voor Cameretten en won in 2004 de persoonlijkheidsprijs. ‘Wereldvreemd’ werd ik genoemd. Dat snap ik nog steeds niet. Ik vind de wereld raarder dan ik. Uit het vergezicht naar een dorp ontstond in 2006 mijn eerste programma ‘Stam’. Daarna volgden zes programma’s. Met accordeon, harmonium, Bulgaarse zang, buikdans en veel verhalen.

Mijn cabaretprogramma’s zijn een absurde vertaling van mijn leven. Vrienden in de zaal hebben soms de neiging om op te staan en te roepen: ‘Dit is geen theater, hoor, ze borduurt werkelijk Jack Russels.’

Als ik terugblik zie ik dat ik in elk programma de hang naar een kleinere wereld bezing. Ik sta haaks op de Zuidas. Folkloristische thema’s boeien me. De vegetarische humor van bakleverworst. Het geluid van de Midwinterhoorn doet me tranen. Wandelen door Bulgarije en dan loeihard zingen in de bergen. Een leven in kruissteken. Alsof vrede en liefde verscholen ligt in het breien van een mutsje voor een kindje in Pakistan. Meestal raak ik de wol kwijt. Of app ik mezelf te pletter. Dat is de realiteit.

Daarin vind ik de grap. Dat dingen niet lukken. Zonder zelfspot is het leven te ernstig.’

Image

VOORSTELLING

Nu in de theaters

SNAK

“Innemende verteller die haar publiek overtuigend meeneemt.” (de Volkskrant)


Ja, ik heb gesnakt. Op handen en voeten door het gras. ‘Zoek je dan wat?’, vroeg de man met of zonder mondkap. Ik zei: ‘Ik reikhals deze dag’. Naar iets om aan te raken. 

Pak me vast. De wereld zoals-ie was. Handzaam. Behapbaar. Hap snak. Niet om leeg te vreten. Om te hakken. Kaal en plat. Maar om iets achter te laten. Blauwblote lucht. Dat de mensen lied kunnen ademen. Een schaaltje dat rondgaat met hapjes grap. Een glas, een traan, een land gevuld met lach en zacht.



Eerdere voorstellingen

Voest (2016/2018)

- Da's Twents voor vuist.

- Vuist?! Gaat Baartman knokken?

-Vechten voor vrolijkheid en een beetje meer liefde, alsjeblieft.

- Hoe?

- Door zelf maar ‘ns te beginnen. En de rest volgt vanzelf!

Voest: een vurige voorstelling van een ontembare vrouw op vredesdrift


 

Louter (2014-2016)
Prei met mij (2012-2014)
Raak (2010-2012)
Los (2008-2010)
Stam (2006-2008)
Breek (2018/2020)
Image

SPEELLIJST

De Bössels van Baartman

 
19 april 2024 Putten
 
za 20 april 2024 Holten
 
Do 25 april 2024 Borne
 
Di 7 mei 2024 Zevenaar
Liemers Kunstwerk
 
Image

COLUMN

Twentsche Courant/Tubantia

Trutje (26-01-'19)

Vijf euro extra kostte de ticket om eerste klas te kunnen reizen. De volgende ochtend zat ik met een houten paddenstoel in mijn hand te punniken in een uiterst comfortabele treinstoel. Geluk op de vierkante centimeter. 

Volgens mijn geliefde is punniken de meest zinloze activiteit op aard. ‘Wat moet je naderhand met zo’n wollen sliert?!’ ‘Wacht maar tot je jarig bent,’ was mijn spottende wederwoord. Daarnaast vond hij punniken een behoorlijk seksloze bezigheid. Dat beaamde ik. Het was ook de reden dat ik de klos niet bij me had tijdens de eerste date. Maar na anderhalf jaar verkering mag de ware aard van het vrouwtje onthuld worden. Ik ben een verborgen handwerkmuts. Voortkomend uit een verlangen naar stille eenvoud. Ergens van binnen zou ik het liefst onafgebroken ambachtelijke sjaaltjes willen breien voor politici op de rechterflank. Dat geeft ze hopelijk hun menselijkheid terug in het schrijnende gesodemieter over het kinderpardon. 

Het leek wel Kerstmis in de eerste klas. Dommelende reizigers in het decor van voorbijtrekkende, besneeuwde weiden. Ik punnikte voort, vervuld van een gevoel al was ik de maagd Maria zelve. Tot die man binnenkwam. Die man. Hij plofte voor me neer met een kracht van vier op de schaal van Richter. Ik vibreerde ervan. Daarnaast had hij z’n mannelijkheid gepoogd te ondersteunen met een dusdanige hoeveelheid eau de toilette dat mijn neusharen tot flinke, niesachtige trilling werden gebracht. Oftewel: hij stonk. Mijn Maria verdween ter plekke en veranderde in een vinnige vorm van Rita Verdonk: ‘Geen excuses. Weg met die kerel.’ 

Grootste gedachten van ergernis vervuilden mijn sereniteit. ‘Waar haalt een medemens het gore lef vandaan om zichzelf zo dominant geparfumeerd op te dringen aan de onschuldige ander?’ Ook kwam er een korte, kernachtige gedachte: Kut. Parfum hoort toch subtiel de stille verleiding te dienen? Een knipoog voor de neus. Een oorbare odeur. Dit was een heuse aanranding op ruikend vlak. Een oerknal in het aangezicht. Ik zocht naar oplossingen. ‘Hoi, zou je misschien je geur wat zachter willen zetten?’ of ‘Zelfs de slappe sliert uit mijn punnikpaddenstoel heeft op mij een sterkere erotiserende werking dan de walm die jij uitwasemt.’ 

            Ik besloot passief te blijven. Het was immers een stiltecoupé. Lawaai is niet toegestaan, stank wel. Zo heb ik al een aantal maal m’n felle lippen op elkaar moeten bijten bij nagellakkende meiden in de ochtendspits. Zeiken is mij soms niet vreemd. Alles went, spreek ik mijzelf dan lijdzaam toe. Schoenmakers ruiken lijm en leer ook niet meer. 

            De conductrice kwam en controleerde de riekende gast. Ik zat als een schoothondje klaar met mijn ticket, tot ik de volgende tekst opving: ‘Meneer, u zit verkeerd. Dit is eerste klas.’ De stank droop af en verliet de stilte. Het schoothondje kwispelde als een dolle. 

            De eerste klas was gereinigd. Ik punnikte door met een valse grijns. Als een trutje eerste klas zonder pardon. 

Droom (19-01-'10)
Uit de kist (12-01-'19)
Liga Liegt
Zorgelijk
Noabers
Oer!!
Fanatiek vleesloos
To do or not to do, that's the question
Image
Image

PERS

De pers over haar programma RAAK:

Cultureel Persbureau: ‘Je moet om haar grinniken, en je krijgt tegelijk een licht desolaat, ongemakkelijk gevoel van Nathalie Baartmans absurde wereldbeeld. Ze zoekt in haar derde voorstelling verder naar de liefde en de tederheid… Onnozel is het geenszins. Daarvoor zijn haar gedachten en oneliners over de wereld om haar heen, die ze op de meest onverwachte momenten als strooigoed de zaal ingooit, te goed doordacht… Met ziedende passie.’

Leeuwarder Courant: ‘Het podium staat Baartman goed…Voor wie somber is en een therapie overweegt, heeft aan anderhalf uur met deze charmante cabaretière genoeg.’
de Volkskrant: ‘Een romanticus van het zuiverste water.’

Theaternetwerk.nl: ‘Ze houdt haar ogen open en observeert scherp. Haar programma brengt een intense vrolijkheid over, maar ook weemoed naar die absurde wereld van haar, die eigenlijk helemaal niet zo absurd is. Hoezo onnozel? Deze dame weet donders goed waar ze mee bezig is. Ze geeft ons een overtuigend theaterprogramma, waarin ze zichzelf kwetsbaar en persoonlijk opstelt. Iemand die zichzelf durft te zijn, ook op het toneel.’


Wereldvreemd meisje op zoek naar de waarheid

Volkskrant | 22 januari 2009

Haar humor schuilt in subtiele en rare wendingen. Bij Baartman past geen bulderlach, maar een gniffel. Ze weet met haar authentieke persoonlijkheid anderhalf uur te boeien…


Droogkomisch en absurd

Telegraaf | 19 januari 2009

Wat heel leuk is aan Baartman is dat ze volkomen haar eigen ding doet. Ze is geen pleaser. Ze is zo afwijkend dat het publiek soms niet weet wat ze met haar aan moet. Heel erg grappig en een opmerkelijk talent…


Dat moet je gezien hebben!

Theaterjournaal | 17 januari 2009

Het leukst aan Baartman is dat ze onvoorspelbaar is en blijft. Vergeten zal je Baartman in ieder geval niet snel als je ooit een voorstelling van haar hebt bezocht.’


Baartman maakt het leven leuker

Stentor | 21 november 2008

‘Los’, het tweede programma van Baartman, is mooi opgebouwd en barst van de komische originele vondsten. Het absurde cabareteske verhaal krijgt tegen het eind een andere wending. Dan zien we een prachtige toneelscène….
Deze comédienne blijft niet hangen in grappige voorvallen en anekdotes. Zij toont alle lagen van de “Bewust Ongebonden Vrouw” die keer op keer buiten de samenleving valt.


Belofte voor de toekomst

Trouw | 4 januari 2008

“Baartman belooft een belofte voor de toekomst; een cabaretière die kiest voor eigenheid in plaats van eenvormigheid.”

MEDIA

Promo Louter

Trailer Louter

Wakker Dier

Buikdans

Stam

CONTACT

Meer informatie en boekingen via:

Kik Productions
Postbus 13120
3507 LC Utrecht
030 2313416
info@kikproductions.nl
www.kikproductions.nl